و صدای اکویی پیچید
پخش شد.
نا مفهوم به مانند فریاد زنی بود که
محبوبش را درشبی تاریک گم کرده
و با ناله ای غریب صدایش میزند. بدنبالش میگردد.
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
قناریا
( و زمانی گذشت که صدا در فضا هم خورد و محو شد
)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر